23 Mayıs 2013 Perşembe

badem saçlı yiğidime...

merhaba efendim

malumunuz epey bir uzak kaldım çok sevgili yeşil boğuma. ama ancak kendimi toparlayabildim. neden mi buyurun başa dönelim . detaylı anlatayım sizlere

efendim liseyi yatılı okulda okudum. bana hayırlı şerli binlerce katkısı olmuştur. tecavüz vakalarından okul kavgalarına iş tecrübelerinden ay sonunu yettirme durumuna kadar her şeyi yurtta tattım. altışar kişilik odalarda kalıyorduk ve genelde her sene farklı insanlar ile beraber oluyorduk. ta ki ilk istisna oluncaya kadar. İzmirli bir arkadaşla dört yıl boyunca aynı odadaydık. sonuç can ciğer kuzu sarması. cinsel kimliğimden siyasete kadar çok geniş bir skalada muhabbet durumuz vardı. üniversitede o bir köşeye ben başka bir köşeye gidince eskisi gibi bir bağımız kalmadı. ama hafta da bir telefonda görüşürdük. ben üniversite dördüncü sınıftayken arkadaşımın ailesinin trafik kazasında vefat ettiğini öğrendim. tek çocuktu izmirde yapamam dedi. ne var ne yok sattı. mezuniyetle birlikte atandığı van a yerleşti.

yakın olmamız durumuyla ayda bir  görüşüyorduk. o geliyordu. ben gidiyordum. ama eski hali yok olmuştu. diğer arkadaşlarla konuşurken verem olmasa bari diyorduk. o derece sıkıntıya sokmuştu kendini. eylül ayında kanser teşhisi kondu. yine de görevini bırakmadı. direndi. ama ruhundaki direnç bedenine yansımadı. 1 mayıs günü telefon ettiler çok ağır diye. gittim yanına. bilinci kapanmıştı. 2 mayıs sabaha karşıda kaybettik.

ağlayamadım bile. annesine kavuştu. kemoterapi de eriyen bedeni kuş kadar kalmıştı zaten. sonra her gün ölümü düşünen hatta sık sık arzulayan ben dururken neden benim can yoldaşım, sırdaşım gitti moduna girdim.

yaklaşık üç ay önce bir yarışma bahanesiyle arkadaşımın durumunu hikayeleştirmiştim.bir kaç bloger a da fikirlerini almak için okutmuştum. yarışmadan olumlu netice gelmedi. yarın sizlerle paylaşmak istiyorum.

dostumun anısına...
hep gizli gizli aşık olduğum insana...
badem saçlı yiğidime...
sonsuz rahatlık onun olsun

8 yorum:

  1. şimdi oldukça huzurludur eminim :/ çekeceğini bu dünya da çekmiş zaten...

    YanıtlaSil
  2. Başın sağolsun ımtrırak. Annesine giden yolu zaten kendi belirlemiş ve sonunda varmış annesine. Üzücü ama gerçek malesef :(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. evet ağlamamamın en temel sebebidir bu hal. annesinin ve babasının tekrar biricik kuzusu oldu.

      Sil
  3. başın sağolsun. diyecek bir şey yok :(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. diyecek milyon şey var aslında. ama hepsi bir düğümün ardında çadır kurmuş. neyin doğru neyin yanlış olduğunu bilemenin en karmaşık hali bu düğüm

      Sil
  4. Huzur içinde uyusun, mekanı cennet olsun.
    Yazını ilk yazdığın gün okudum. Ama böyle durumlarda insan ne yazacağını bilemiyor. Çok zor, bu kadar yakınını kaybetmek hepsinden zor.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. annemi kaybedeceğim günü düşlerim sık sık. kıymet bilmek adına. işe yarar bir yöntemdir. başta ağlarım hayalimde sonra kefenli bedeni toprağa emanet ederim. kardeşlerimi yanıma alır başka şehre giderim yas bitince. budur. ama annemle yarısını bebeklik dönemi olarak hepi topu 14 yıl aynı çatı altında kaldım. en çok ihtiyacım olduğu zamanda Yiğit vardı. annemin hayali cenazesinden daha etkilendiğim aşikar.

      iç muhasebelerimi aktarırken hep sıkıntı yaşıyorum. üst paragrafta öyle oldu üzgünüm semi

      huzur a ermek için göçtüğünü adım gibi biliyorum. huzur da cennet de hatta hep hayallerini kurduğu huriler de onun şimdi inancım tam

      Sil