süt liman

Merhaba dostlar

Yaşamak ya da yaşamak diyordum bu sıralar. Fiiliyata dökmek ya da dökmemek.  Med cezir hep .

Yaklaşık iki yıldır mesajlaştığım biri var.  Özgür ruhlu bir sanatçı kendisi. Alanında çalışmaları mevcut. Duygularıyla hareket eden, kıpır kıpır farklı birisi. Şu zaman kadar çokça yazışmamız olmuştur.  Onunla bir konuyu tartışmak konuşmak bende çok farklı etkilere sebebiyet veriyor.

Yaş olarak otuzların ortalarında olmalı. Bende onunla görüşürken süt liman bir denizde ilerliyormuş hissi doğuyor. Kendisi o kadar hareketli ben o derece  agresifken fikirlerimiz birlikte duruluyormuş gibi bir hisse kapılıyorum. Ondan duymadım bunu ama ben böyle algılıyorum.

Bu güne kadar bir birliktelikte hep yapboz ilkesine inandım. Birbirinin zıddı olan parçalar hep bir bütünlük arz eder dedim herkese. Ve şimdi bu mesaj arkadaşıma karşı da “ acaba beni bütüne erdirecek parça bu mu ?” sorusunu sorduruyor yaşadıklarım.

Mantığımı susturamadığım konu ise mesafe. İstanbul da yaşıyor ve hiç yüz yüze görüşmedik. Fotoğraflarımızı gördük seslerimizi duyduk ama ötesi olmadı. Ya büyü bozulursa ? ya bir ömür bile biçemeden bilincimin dinlediği sahili kaybedersem. Bilemiyorum.

Şans dileyin. İşler yolunda gitsin ve İstanbul a taşınayım.  Artık iki varlığı tek yapmak istiyorum. Birbirinde kaybolan bir bütünün yarısı olmak istiyorum.  Umarım o da bunu istiyordur.

Görüşmek üzere dostlarım